De psychologe
Het is altijd een vrouw.Er is altijd koffie,
zwart,
en achter haar: grote ruiten
en een natte groene tuin,
en opstandige wrevel
om me heen.
Ik neem het woord
(je bent schrijver of niet),
of zij eerder
(ik drink en let niet op),
en het gesprek wordt onontkoombaar.
Daarna dalen we af
in mijn kelders
en omsluiten kilte, vocht, tocht
en echo’s
alles wat ik zeg.
Al mijn woorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten