De donkere ochtend
Hier komt de donkere ochtend;we scharen ons rond de tafel
en ontbijten zwijgend,
bloed druipt langs de lippen,
muziek blijft op de achtergrond.
Van binnenuit knagen onze woorden
door een schil van stilte:
er is zonlicht nodig
om weer te kunnen spreken,
te kunnen zeggen: ‘Zwijg nu’.
Iedereen haast zich nergens heen,
en we vergeten voortdurend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten