Epicentra
Wat ik nu dicht
is innig verbonden en overbrugt
de wassende afstand
tussen dat wat bleef
en wat verging.
Bewegingen sneuvelen.
Wat leeft stolt naar woorden,
afgelegd, en niet zonder
verwondering
onderga ik de verandering
van toen naar nu
op dit papier.
Deze dans
zoekt balans
en daalt, landt,
komt tot rust
terwijl ik blader
naar de volgende dag.
Dit is toeval noch wil,
dit stroomt,
en waarheen ik ook ren,
ik blijf in mijn epicentrum,
in wat ik ben.
In wat u leest.
16 maart 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten