Kiezel
Ik lag op mijn altaar,
bad om het zwaard.
Slaap vond mijn beeld.
Daar naderden woorden
de waarheid
als messen de huid
en spleet ik open
tot spreken.
In de illusie van de kiezel
geen deel van de aarde te zijn
rolde ik weg in de branding
richting maanlicht
op de oceaan.
Ik kwam nooit aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten