Het kanaal van Eindhoven naar Son
Hou het brandend,
geef het vuur door
van het vorige naar het volgende,
verlaat de versmeerde stad
langs zwerfvuil en doolafval,
ademloos door een bries
van destructorstank, uitlaatgas, kerosinedamp.
Ik trap door over een vals plat,
en snuif de diesellucht op
langs oeverloos gelinieerd water.
De golfslag klotst als codeïne.
Een omheind albino hert volgt een paar meter.
Op deze vogelvrije hoogten
en spoorloze paden
vist de dichter in zijn geleende boot.
Eindhoven, geen eindhaven -
Adam stikt in Eva's appel,
spreekt namen tot leven en hult zich in die lompen.
Mijn dichte woorden
verdampen als mist.
Dit is waar ik ben
dit is waar
dit is
Uit Poëtisch Eindhoven, Heimdall 2015
Geen opmerkingen:
Een reactie posten