Standbeeld
Nadat alle illusies
als een klad duiven
opwaarts vielen
vanaf het plein in mijn stad,
waad ik in onrust, onbedekt.
Restanten regentranen,
stenen herhalingen.
Een betegelde waarheid
waarop het hard slapen is.
Hier sta ik, bevlekt.
Wachtende ontdekkingen,
ongebruikte woorden,
gemiste afslagen,
onvoltooide dwalingen.
Als ik zwijg
wen ik aan de menigte,
die welt tot mijn lippen,
instroomt en me nekt.
Ik slik en slik,
achtervolgd
door afrekeningen
en nabetalingen.
Ik heb niets te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten