Het verdwijnen
Nog niet iedereen wist van je dood.
Je naam viel in een gesprek, een stilte,
een ontbreken en beseffen.
Iemand verbeterde
en weer verdween je iets meer,
je kalfde af, loste op.
Alleen je naam bleef
wat langer in ons, een registratie,
bewaarde advertentie.
Wij verzorgen je graf.
Voor sommigen doe je
alsof je er nog bent.
Ik bespeur splijtende steen,
zompige grond onder kiezels,
vermolmde stammen, wortels,
aardse zwammen, bovisten,
schimmel, wormen, geen presentie.
Tijd is de mol, de verrader.
Nieuwe ervaringen mengen zich
met herinneringen,
en je wordt een troebel geheel
met wat dagelijks oplost,
als mist tastbare absentie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten