Geen bevrijding
In de nacht
sloegen ze op zijn deur.
Altijd paraat!
De vijand waakt,
noodrantsoenen op voorraad.
Spoedinspecties
van zijn jong gezin,
badend in die ongedeelde,
onoverdraagbare angst.
Wat er ook was bevrijd
in dat land waarin hij
als vreemdeling
voorgoed nooit terugkeerde,
hij was het niet.
En om hem heen
misschien groei, opbouw
en zelfs voltooiing
maar nooit vrijheid.
Het heette toen nog geen
posttraumatische stress-stoornis,
mocht geen naam hebben.
Hij moest maar flink zijn.
Mijn vader
werd nooit bevrijd.
Hij had geleerd
in de Duitse kampen
dat de vijand in elk van ons huist,
en hem blijvend zou omringen
tot zijn dood,
zonder hoop op bevrijding.
Op jullie bevrijdingsdag
hangt mijn zwarte vlag
halfstok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten