Zweepslag
Ben ik niet meer,
en toevallig,
dan het eerste boomblad
dat de tak verlaat
dit jaar.
Mijn spontaan
ontstaan,
mijn omslaan
is mij ontgaan,
mij ontslaan
drong aan...
Hoe ze naar me kijkt,
naar me reikt,
of is dat de slag
van haar vleugels
en zijn haar ogen
deel van de zweep.
De omslag,
waar ik op slag
van krom lag,
per klokslag
vol ontzag
achterom zag...
De knoop aan het einde
haakt in mijn vlees.
Een vlaag van
verstandsverwijdering,
meer niet.
Geestverzuiming.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten