Wij zoeken een nieuwe collega
Het zijn niet de kosten
van de verpleging,
de lysolgeur, schrob- en
boenmachines en zeepautomaten.
Het is niet de
gekortwiekte kundigheid
van de verpleging,
de goede wil die door gangen jaagt
en een thuis zoekt, een doel, hart,
bestaansreden.
Het is de stapeling
van beeld in beeld,
de herhaling van hetzelfde.
Het alzijdig verstelbaar bed, het infuus,
de televisie, stapelstoelen,
het afwachtend alarmsysteem
van de verpleging,
de andere bezoekers,
de torenhoge en heldiepe duikeling,
beduimelde tuimeling,
van afscheid in afscheid.
Dat zal pas stoppen
als mijn beurt komt
en ik mezelf uitadem,
terug naar het niets, waarin ik
niet eerder meeging. Het verdwijnen
van de verpleging.
Het aanstrijken van een lucifer,
het uitblazen, nagloeien en doven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten